Waarom werd ik levensbegeleider met mijn praktijk Thuisvaart? Wat zijn mijn persoonlijke verlieservaringen en hoe heeft dit mij geleerd vanuit de kern te durven leven?

Anker binnenhalen

Ik ben geboren en opgegroeid in een echt katholiek, doorsnee gezin met totaal 7 broers en zussen. Mijn moeder kreeg in acht jaar tijd 7 kinderen, waarvan ik de zesde telg in het drukke gezin was. Toen ze zwanger van mij werd, was ze niet blij. Dit beschouw ik als mijn eerste verlieservaring. Mijn vader was fysiek en emotioneel afwezig. Hij werkte keihard. We werden opgevoed vanuit de eerste levensbehoeften. Tijd, aandacht en ruimte voor emotionele ontwikkeling en behoefte op zielsniveau was er nauwelijks.

Weg van de kade

Pas op 22-jarige leeftijd, toen ik trouwde en het ouderlijk huis verliet, kwam het besef wat ik op emotioneel niveau tekort was gekomen. Zonder het mijn ouders te verwijten, werd deze volgende verlieservaring toen pas duidelijk, omdat ik het leven midden in deze situatie vanuit overleven gewend was.

In mijn rol als echtgenoot en vader, werd de wond steeds duidelijker. Gelukkig kon ik daar wel veel liefde in kwijt. Wat ik zelf wilde, voelde of wenste had ik niet geleerd. Emotionele verwaarlozing haalt levendigheid uit je, terwijl ik van nature juist levendig ben.

Golfbrekers

Iedereen heeft verlieservaringen in het leven. Het vormt je. Ik hoop dat je durft te ontdekken of het leven dat je leidt ook past bij wie je werkelijk bent. Verlieservaringen kun je als persoonlijke kwaliteit ontwikkelen. Mijn resultaatgerichtheid is mede ontstaan door op te groeien in een ouderlijk huis van doen en niet voelen; een nuttige eigenschap als levensbegeleider. Mannen en vrouwen die in mijn praktijk Thuisvaart komen, ervaren dat ze gezien en gehoord worden op een niet softe manier, maar verhelderend en liefdevol.

De zeilen hijsen

Ongeacht leeftijd of generatie waarin je verlieservaringen hebt, leven vanuit de kern van wie je wil zijn, kan altijd. In onze huidige maatschappij werken veel ouders. De prestatiedruk ligt (ook) hoog voor kinderen. Tijd en aandacht voor emoties kan tekortschieten. Is presteren en materialisme de basis van innerlijk geluk?

Storm op zee

Op 12-jarige leeftijd ben ik (buiten mijn familie om) seksueel misbruikt. Mijn overlevingsstrategie was bevriezen. Dit misbruik ontnam mijn hele puberteit. De eerste keer dat ik pas over dit misbruik sprak, was met mijn vrouw, toen nog vriendin. Het voelde bevrijdend. Inmiddels ben ik getrouwd met een man. Het proces naar mijn coming-out was een diepgaande, impactvolle verlieservaring. Met mijn vier kinderen en hun moeder, heb ik nog steeds een hechte band.

Veranderen van koers

Tijdens een opleiding tot Financial Life Planner, voelde ik vanuit mijn diepste zijn wat ik echt wilde; mensen begeleiden in verlieservaringen. Ik realiseerde me dat ik leefde vanuit aanpassingen en verwachtingen. Ik verkocht mijn onderneming als financieel adviseur, ondanks de financiële verantwoordelijkheid voor ons gezin met vier studerende kinderen.

Kapitein

Wat ik vaak merk is dat mensen vanuit onbewuste aanpassing leven, omdat dingen nu eenmaal zo gelopen zijn en zij zich schikken in de situatie. Sta je jezelf toe om vanuit verlangen te leven, ongeacht leeftijd en persoonlijke situatie? Veranderen vraagt moed. Een nieuwe weg inslaan vanuit je persoonlijke kwaliteiten op zielsniveau, brengt je intens innerlijk geluk.

Land in zicht

Tijdens mijn levensbegeleiding komt ook verlies door de dood aan bod. Ik zie de dood als een verlies van ons lichaam. De ziel gaat door in een ander bewustzijn. Ik ervaar mezelf als een spirituele man met een aardse nuchterheid. Ik geloof dat tijdens het stervensproces alle verlieservaringen in je leven volledig inzichtelijk worden.

Behouden thuisvaart

Mijn begeleiding is erop gericht om mensen zelf te laten ontdekken hoe. Ik noem mezelf geen coach, maar levensbegeleider. Vaak vragen mensen pas om hulp na een verlieservaring in hun leven als ze ergens in stagneren. Ze verliezen de verbinding met zichzelf. Aanpassen aan de buitenwereld voelt vertrouwd en veilig, maar kan ook vanuit een angst voor eigen liefde een patroon worden. Het raakt me als ik zie dat mensen dit doen.

De weg naar thuiskomen bij wie je werkelijk bent en van daaruit te gaan leven, vraagt moed, maar voelt ontzettend bevrijdend. Mensen die dit kunnen zijn enorm krachtig. In zo’n veranderingsproces helpt ondersteuning. Als ervaringsdeskundige neem ik je graag mee in jouw reis en zorgen we samen dat je de veilige haven bereikt.